Routeplanning

Het is alweer een tijdje geleden dat we op vakantie zijn geweest  dus hebben we besloten dat het maar weer eens moest gebeuren.
Dit keer gaan we niet met het vliegtuig maar met  onze Modus op vakantie.
We vertrekken vrijdagmiddag 19 augustus naar Holten waar we een overnachting hebben, we hadden nog een bon van hotelkamerveiling en die is bijna verlopen, plus dat het eerder niet mogelijk was om hem te verzilveren, alles zat steeds vol.
Wel een relaxed begin van de vakantie, zo kunnen we zaterdagochtend ook rustig aan doen.
We gaan  proberen om dan in de buurt van  Leipzig  te komen, een afstand van zo'n 520 km.
De volgende dag rijden we door naar Praag (als de tijd het toelaat willen we Theresienstadt nog bezoeken) waar we 3 dagen zullen blijven, we hebben hier een hotel geboekt in een buitenwijk omdat autorijden in het centrum niet echt aan te raden is en met het openbaar vervoer alles wel te bezoeken is.

Hierna  rijden we door naar  Oostenrijk naar Gallneukirchen (ca. 15 km. ten oosten van Linz) waar we een aantal dagen zullen blijven. Hier wonen onze vrienden Ursula en Georg in een groot huis dus plaats genoeg. Vanuit hier willen we wat daguitstapjes gaan maken met de auto of fiets.

We gaan daarna richting zuiden om een paar dagen in Salzkammergut te blijven waar we een aantal plaatsjes willen bezoeken waaronder Gmunden, Ebensee, Sankt Wolfgang, Hallstatt en Werfen en uiteraard wat meertjes en watervalletjes bekijken.
We willen hier geen overnachtingen bespreken omdat we niet precies weten waar het leuk is om te overnachten en zien wel waar we stranden. Het weer speelt natuurlijk ook nog een rol, het kan aardig plenzen daar en dan rijden we maar wat verder door in de hoop een droge slaapplaats te vinden maar we gaan maar gewoon uit van mooi weer.

Dan rijden we door naar Salzburg, van 30 augustus tot en met 2 september hebben we een appartement geboekt in een leuk Oostenrijks huis, er is hier genoeg te zien en te doen. Het viel nog niet mee iets te boeken hier omdat er in dezelfde tijd het jaarlijkse muziekfestival plaats vindt. Wat we in ieder geval willen doen is de Sound of Music tour en verder barst het er van de leuke bezienswaardigheden.
Van de vele keren dat we in Oostenrijk zijn geweest hebben we Salzburg nog nooit bezocht dus dat wordt tijd.

Op 2 september rijden we door naar Uderns in het Zillertal in Tirol waar we 6 nachten een appartement geboekt hebben in een landhuis midden in de bergen om lekker te relaxen en veel uitstapjes te gaan maken.
Dit deel van Tirol kennen we redelijk goed omdat we hier een paar keer de zomervakantie hebben doorgebracht op een camping, de laatste keer was 8 jaar geleden.
Het was eigenlijk de bedoeling om nog een paar dagen naar Wenen en Bratislava te gaan maar dat slaan we over (komt vast wel weer binnenkort) en hebben dus maar voor een weekje Tirol gekozen.

7 september gaan we weer richting Duitland waar we zullen overnachten en op 8 september hopen we weer thuis te zijn.

Van dag tot dag
Vrijdag 19 augustus - Zaandam - Holten
Zaterdag 20 augustus  - Holten - Leipzig
Zondag 21 augustus  - Leipzig - Praag
Maandag 22 augustus  - Praag
Dinsdag 23 augustus  - Praag
Woensdag 24 augustus - Praag-Gallneukirchen
Donderdag 25 augustus - Gallneukirchen
Vrijdag 26 augustus - Gallneukirchen
Zaterdag 27 augustus - Gallneukirchen-Gmunden-Ebensse-St Wolfgang
Zondag 28 augustus - St.Wolfgang-Hallstatt
Maandag 29 augustus - Hallstatt
Dinsdag 30 augustus - Hallstatt-Golling-Hallein-Salzburg
Woensdag 31 augustus - Salzburg
Donderdag 1 september  - Salzburg
Vrijdag 2 september  - Salzburg- Uderns
Zaterdag 3 september  - Uderns
Zondag 4 september - Uderns
Maandag 5 september - Uderns
Dinsdag 6 september  - Uderns
Woensdag 7 september  - Uderns-Koblenz
Donderdag 8 september - Koblenz-Zaandam

  

      

      

     

     

    

8 september

Ondanks dat het erg gehorig was in ons laatste hotelletje is het lawaai wat we verwachten ons voor 100% meegevallen.
Om half acht zaten we aan het ontbijt bestaande uit de bekende broodjes met een klein assortiment vleeswaren en aangevuld met jam en chocopasta.
Ook de koffie smaakte ons goed en zo rond een uur of half negen vertrokken we richting Zaandam.
Wat een noodweer was het toen we weg reden en warm is 12 graden dan ook niet te noemen.
We waren gewoon enorm verwend de afgelopen weken.
Paula zou het eerste deel van de rit doen en daarna mocht ik de andere helft overnemen.

Bij Koln hadden we langzaam rijdend verkeer maar het stond gelukkig niet stil en we ervaarde het niet als onprettig, om het even een stukje rustiger aan te doen, want al die snelle jongens die je inhalen gecombineerd met regen en slecht zicht, vergt wel veel concentratie en is best wel een heftige bezigheid.
Ook wilde we nog een paar caches doen maar om je daarvoor nat te laten regenen gaat gewoon te ver.

Toen we Nederland binnen reden zag het er ook grauw en ongezellig uit,de temperatuur was weliswaar gestegen maar 14 graden is nog steeds niet erg warm.

Ook ik kreeg een enorme regenbui te verwerken in de buurt van Amersfoort zo dat behalve de kilometerstand we ook de regenbuien eerlijk hebben verdeeld.
Zo rond twaalf uur waren weer thuis en kunnen we weer terug kijken op een heerlijke vakantie met ongelofelijk veel warme en droge dagen.

Wij willen bij deze al onze supporters en ook onze volgelingen die geen reactie hebben geplaatst heel erg bedanken voor de leuke reacties en het feit dat jullie ook met ons mee hebben gereisd.

Tot een volgende keer maar weer.

7 september

Vanochtend na de koffie en de gebruikelijke broodjes gingen wij om half negen richting Nederland.

We waren sowieso niet van plan om het in een dag te doen en kozen derhalve een wat meer rustige route.

Onze eerste stop was al na 10 kilometer want er moest nog gecached worden en we hadden een tb hotel ontdekt waar minimaal 8 tb’s in moesten zitten,alleen bleek het er slechts een te zijn,we hebben dit al meerdere malen deze week meegmaakt.

In Oostenrijk gaan ze nog slordiger met tb’s om dan in Amerika en dat is jammer.

De reis werd voortgezet en na een paar kilometer kwamen we bij een schitterend uitzichtpunt vanwaar je een heel mooi overzicht over het Zillertal hebt maar omdat wij zo vroeg waren  was het zonnetje er nog niet bij.

Daarna reden we door langs de mooie Achensee en ook hier lukte het niet om een knappe foto te scoren,

Het werd een fotoloze dag want op een gegeven moment naderde wij de autobaan en die geeft een troosteloze aanblik en is een foto niet waardig.

Net even voorbij Munchen brak de lucht los en veel meer als onze ruitenwissers zagen we niet en gelukkig duurde dat niet echt veel langer dan een kleine drie kwartier want we moesten nog een stukje.

Onderweg hebben we nog wel een paar keer langzaam rijdend verkeer meegemaakt vanwege wegwerkzaamheden maar dat mag eigenlijk geen naam hebben en dat het op de Duitse autobanen druk was is ook geen nieuws.

Toen we op de kilometerteller zagen dat we nog 350 kilometer moesten gaan om thuis te zijn besloten we een hotel op te gaan zoeken.

Het was genoeg geweest en tenslotte hebben we vakantie en kunnen dat laatste stuk ook morgen af te leggen.

De eerst de beste afslag was voor ons en we belandde in plaatsje genaamd Dierdorf op zoek naar een hotel.

We passeerden een bord waarop stond Waldhotel en besloten daar te gaan kijken,het lag wel een beetje achteraf maar er stonden een aantal auto’s voor de deur en we besloten om maar even naar binnen te gaan om te kijken of er nog plaats was.

We hadden geluk een niet al te luxe hotel maar de kamers zagen er netjes uit en de prijs was ook niet verkeerd slechts €59 inclusief internet en ontbijt.

Het overnachten was geregeld en ze hadden zelfs een restaurant waar de keuken om 1900 uur open ging en we waren benieuwd of het a la carte was of dat er gewoon een pan op tafel gezet werd.

Nou  het viel mee we kregen een menulijst en deze was ruim opgesteld en toen de bestelling werd opgenomen bleek dat er eigenlijk toch niet zoveel keuze was,simpel omdat ze niet zoveel hadden.

Uiteindelijk hebben wij uitstekend gegeten en toen ik vroeg of alles bijgeschreven kon worden op de kamer was dat geen enkel probleem alleen pinnen was niet mogelijk.

Oeps zoveel contant geld hadden we ook niet bij ons dus moesten we nog op zoek in het donker naar een pinautomaat.

Het is hier overigens lekker gehorig dus of het slapen gaat lukken is bij het schrijven van dit bericht nog niet bekend.

6 september

Het zag er weer gezellig uit toen ik naar buiten keek,Paula lag nog even na te sudderen in bed en ik zette ondertussen de koffie aan.

Zo rond een uur of negen gingen we op pad,het was onze laatste dag in het mooie Oostenrijk en we hadden nog een paar doelstellingen te halen.

Als eerste gingen we Rattenberg verkennen,een toeristisch plaatsje niet zover van ons appartement vandaan.

Ze hebben er vijf grote parkeer plaatsen want er komen nogal wat mensen op af maar we waren vroeg en het was er erg rustig.

Alleen aan deze rust kwam snel een eind,want ze komen er met busladingen vol tegelijk op af.

Het was weer erg leuk om dit schattige plaatsje  terug te zien.

Paula ging eigenlijk op zoek naar een souvenirtje voor de kinderen maar is daar niet in geslaagd.

Op naar Mayrhofen slechts 30 kilometer verderop en onderweg passeerden we weer Ramsau waar dat schattige winkeltje annex museum moest zijn en drie maal is scheepsrecht dus wederom op zoek en nu met succes.

De vorige keer ( een aantal jaren geleden) was er een heel leuk vrouwtje dat ons hielp maar zij bleek te zijn overleden en er was nog wel een andere vrouw aanwezig maar die spoorde voor geen meter.

Ze probeerde ons van alles aan te smeren o.a. een cd met tiroler muziek voor maar liefst €15.euro

Ze had in een vitrinekast twee kleine pandabeertjes staan,waar met viltstift de prijs opgeschreven was en we wilde ze wel kopen als die prijs er maar vanaf was.

Geen enkel probleem volgens haar en ze pakte een doek en een fles schnaps en probeerde ze dus om de prijs er vanaf te poetsen.

Paula zei nog nee zo wil ik ze niet want het is een cadeautje en met de prijs er nog op geef je dat niet weg.

Er werd een la open getrokken en met een viltstift werd de prijs door gekrast.

Zo zei ze nu zie je alleen een zwarte vlek en dat hoort nou eenmaal bij panda’s.

We verlieten het winkeltje zonder ook maar iets te hebben kunnen vinden van onze gading maar het was wederom heel erg leuk om ook dit weer eens te zien.

Na de gebruikelijke fotoshoot reden we door naar Mayrhofen om de Penkenbaan te nemen en  op bijna 2000 meter hoogte weer te genieten van het uitzicht.

Deze kabelbaan is eigenlijk doodeng want hij gaat werkelijk steil omhoog en Paula had het moeilijk en besloot om op de grond te gaan zitten zodat ze het allemaal niet mee hoefde te maken.

Na ons bezoek nog even wat winkels bezocht met aansluitend nog een leuke cache uiteraard bij een kerk met een prachtig verzorgd kerkhof.

Dit zou echter in Nederland geen overlevingskans hebben vanwege het vele brons die de graven sierde.

Onderweg passeerden we de laatste doelstelling camping Aufenveld waar we beiden ook goede herinneringen aan hebben en we hebben deze camping dus weer bezocht en er was eigenlijk na al die jaren niet veel veranderd.

Vanavond hebben we ook nog weer lekker gegeten en alvast onze spullen bij elkaar gezocht

Morgen vertrekken we richting huis en of we morgenavond internet hebben of eventueel ergens kunnen slapen,ja dat weten we pas morgenavond.

5 september

We wisten dat het ging gebeuren, en als het dan zover is valt het toch niet mee. Het ging regenen vandaag en niet zo’n beetje ook als je op weer on line keek, het weer voor vandaag had een 1 gekregen, nou dan weet je het wel.

Toen we vanochtend opstonden was het bewolkt maar droog, de wolken hingen hier zo’n beetje op straat.

Jos had weer wat verse broodjes gehaald en na het ontbijt maar vlug op pad.

We zouden maar wat gaan shoppen in Worgl maar eerst nog langs Rattenberg, het meest toeristische plaatsje wat ik ook gezien had, nog erger dan Volendam eigenlijk maar toch wilde ik er even doorheen lopen.

We vertrokken zo rond een uur of 9 en zaten nog geen 5 minuten in de auto of daar begon het te gieten en het ging steeds harder. Oostenrijk is toch wel kampioen wat betreft de hoeveelheid water die naar beneden kan komen in zo’n korte tijd.

Na 20 minuten naderden we Rattenberg en reden er maar gewoon langs want ik ga niet in de stromende regen lopen (had gehoopt dat het iets minder was), verder door naar Worgl dan maar, hier wat geprobeerd te shoppen maar dat lukte ook niet zo. Er was eigenlijk niets bijzonders(of peperduur) dus maar weer terug naar huis.

In de loop van de middag toch nog even de auto gepakt op zoek naar het winkeltje wat we gisteren ook al niet konden vinden en als je je nou bedenkt dat het in een dorpje ligt met hooguit 100 inwoners moet dat toch niet zo moeilijk zijn maar er is geen adres bekend en het hele dorp is opgebroken, dat was weer lachen dus.

We zijn er ooit eens geweest en herinner me dat je door allerlei steegjes moest lopen en ineens in een winkeltje stond. Het verkoopt spullen van hout, edelstenen, bergkristal etc. maar staat echt nergens aangegeven maar we geven niet op. J

We hebben geen zin om uit eten te gaan dus bij de supermarkt maar een pak macaroni en spullen voor de saus gekocht, hoeven we er ook niet meer uit.

Het regent nog steeds maar wel een stuk minder en morgen schijnt het weer een mooie dag te worden, ach hebben we vandaag toch een beetje rustdag gehouden.

Het fototoestel heeft ook geen overuren gemaakt dus het is wat karig met de foto’s vandaag.

Morgen de laatste dag hier en kijken wat we nog willen doen, Jos wil in ieder geval nog een hele enge kabelbaan gaan doen en misschien is er nog wel tijd voor een bezoekje aan Rattenberg.

We hebben besloten een dagje eerder naar huis te gaan omdat Patrick een woning heeft gekregen en daar vrijdagochtend moet zijn voor de inspectie en sleuteloverdracht, misschien wel verstandig als we even meegaan.

Woensdag rijden we dan langs de Achensee wat we nog willen bezoeken en eindigen waarschijnlijk ergens in Duitsland voor een overnachting.

4 september

Het is alweer zondag en we hebben nog een paar dagen te gaan en buiten is het licht bewolkt en eigenlijk zijn wij dat niet gewend maar het was voorspeld.

Het was gelukkig droog en zo rond een uur of negen besloten wij om de dag te starten met een kabelbaan, tenslotte moet het geld van de Zillertal kaart er uit gehaald worden.

We gingen naar Fugen een paar kilometer van Uderns en daar hebben ze de Spieljochbahn een kabelbaan met gesloten gondels die je naar 2000 meter hoogte vervoerd.

Op de top aangekomen hebben we eerst wat rondgelopen en zijn daarna naar een hoger punt geklommen en helaas het was niet echt foto weer.

We waren hier een paar jaar geleden ook geweest en het is altijd leuk als je iets herkent,want dat is gewoon leuk.

Eigenlijk is het de bedoeling om als je dan eenmaal boven bent,wandelingen te gaan maken maar we hebben de laatste tijd wel genoeg gelopen en laten het wandelen graag aan anderen over.

Zo rond een uur of half elf gingen we weer naar beneden,we moesten ook nog foto’s maken bij het kerkje van afgelopen week en het weer was opgeklaard dus gaan met die banaan.

Paula wist vlak bij Mayrhofen nog een leuk winkeltje dat ze graag wilde bezoeken en dat was dus ons volgende doel.

Helaas we hebben het niet terug gevonden en zullen van de week nog wel een keer een poging ondernemen.

Zo kwam het dus dat we doorreden naar Mayrhofen om daar op ons dooie gemak,want we hebben tenslotte een rustdag,wat winkels te gaan bekijken.

Helaas de winkels hadden ook een rustdag en namen dat blijkbaar serieuzer dan wij want ze waren gewoon gesloten.

Het ligt nog wel in de bedoeling om deze kabelbaan ook te doen maar het hangt allemaal van het weer af en of ik Paula ook hier in mee krijg.

Het was nog steeds lekker weer en de temperatuur liep op richting 30 graden maar we besloten om toch maar terug te gaan naar ons appartement na eerst nog even een cache gedaan te hebben.

Dat cachen soms een gevaarlijke sport is bleek ook nu weer, want ik ben behoorlijk onderuit gegaan en behalve wat schaafwonden mankeer ik verder niets en de doelstelling was bereikt de cache is gevonden.

Jammer was dat ik Paula in de strijd van de zoektocht vergeten was en haar in zorgen achter had gelaten.

In het appartement hebben we lekker rustig zitten bijkomen met een puzzeltje en wat foto uitzoekwerk.

Ondertussen was het dan toch gaan regenen en de auto is weer stofvrij.

Zo rond een uur of half zeven gingen we uit eten en we hadden beide niet zo’n erge trek en ook wilde we er niet zoveel geld voor uittrekken dus zag ik een restaurant waar wat motorduivels stopten en naar binnen gingen.

Daar gaan we eten zei ik en Paula stapte naar binnen en liet zich al naar een tafel brengen.

Het restaurant was in tegenstelling wat ik dacht niet echt goedkoop maar poep chic.

Overal om ons heen zaten ze aan de champagne en de amuzes en wat bestelde de Stolkjes.

Precies twee wienerschnitels en twee cola light want als we goedkoop willen dan gaat dat ook gebeuren.

Alleen bij zo’n restaurant moet je geen grote lappen verwachten en dat gebeurde ook niet en zo hadden we allebei precies genoeg.

Daarna hebben we weer op de kamer koffie gedronken en morgen wordt het volgens de meteorologen een natte dag dus zullen we ons moeten beperken tot binnen activiteiten.

3 september

Vanochtend waren we op tijd wakker, want we zijn hier naar Tirol gegaan om een beetje bij te komen  van alle vermoeienissen van de afgelopen weken en daar hoort uitslapen nu eenmaal niet bij.

Na de koffie en het broodje gebakken ei met spek,besloten we op pad te gaan, want het zou mooi weer worden en zo zag het er ook uit.

Dus op naar de Hintertux een gletsjer die ruim 3200 meter hoog is en waar het genieten is van het uitzicht op de top met een heldere lucht.

We moesten er wel een klein stukje voor rijden  zo’n 40 kilometer maar hadden dat er graag voor over,tenslotte waren we al eens eerder op de top geweest en we wisten wat we konden verwachten.

Bij de Hintertux aangekomen kochten we een Zillertal kaart a € 51 euro pp en dat geeft je dan het recht om iedere dag een kabelbaan te doen en gratis openbaar vervoer en nog veel meer.

Ook in Salzburg hadden we zo’n kaart en uiteindelijk haal je het geïnvesteerde bedrag er dik uit.

Aangezien de gletsjer 3 kabelbaanstations heeft moesten we nog wel tickets a € 17 euro pp bij betalen, voor die ander twee stations  maar dan heb je ook wel wat het is hier in Oostenrijk nu eenmaal niet goedkoop.

We gingen gelijk door naar de top en ondanks dat het daar slechts 12 graden was, hadden we het niet koud en het was een prachtige blauwe lucht dus wie deed ons wat.

Het blijft gewoon grappig dat bij het eerste station mensen liggen te bakken in de zon en op de top mensen aan het skiën zijn.

Na de gebruikelijke fotosessie gingen we weer terug naar een staton lager en ook daar viel genoeg te klikken

dus op naar het eerste station en wederom een aantal mooie foto’s gescoord,waaronder weer een actie picture van ons zelf,met uiteraard gevaar voor ons eigen leven.

Zo rond een uur of half een hielden we het voor gezien,want we hadden nog een relax punt op onze agenda staan,nl het berijden van de Zillertaler Höhenstrasse voor de Amerika kenners onder onze fans de Moki dugway is er niets bij maar eerst reden we nog even langs het appartement om van kleding te verwisselen.

Het hoogste punt van de Zillertaler Höhenstrasse  ligt op 2020 meter hoogte en hij is 48 km lang.

Dat betekent dus 48 kilometer lang slingeren en klimmen en nergens een vangrail maar wel prachtige uitzichten.

Ook waren onze favorieten dieren weer van de partij compleet met bel en soms midden op de weg en ja ook hier in Oostenrijk zijn de koeien heilig en hebben altijd voorrang.

Dit kan soms wel tot even wachten betekenen maar dat moet je er maar voor over hebben.

Ook is de straat enorm smal en is passeren soms niet mogelijk en tot onze stomme verbazing reed er ook nog een touringcar voorons uit.

We hebben er anderhalf uur over gedaan om de eerste helft af te leggen en Paula heeft het allemaal overleefd.

Zo rond half vijf waren we weer terug bij ons appartement en onze gastvrouw had op ons verzoek de was gedaan en die ligt nu weer schoon in de kast.

Van een droger hebben ze hier nog nooit gehoord en de was wappert in de buitenlucht waardoor vooral de handdoeken nogal hard worden maar dat is nostalgie want zo waren ze vroeger bij ons thuis ook.

Kortom het was een fantastische dag, we moesten ook nog iets aan het avondeten doen en besloten voor de afwisseling maar weer eens uit eten te gaan.

Het werd een restaurant dichtbij zodat we het konden belopen.,

Paula nam een Grillteller en ik besloot het deze keer bij een Pizza te laten en als dank voor ons bezoek kregen we nog een schnaps toe.

We zitten nu lekker op onze kamer aan de koffie en wat morgen ons brengt is nog niet bekend het hangt allemaal van het weer af.