3 september

Vanochtend waren we op tijd wakker, want we zijn hier naar Tirol gegaan om een beetje bij te komen  van alle vermoeienissen van de afgelopen weken en daar hoort uitslapen nu eenmaal niet bij.

Na de koffie en het broodje gebakken ei met spek,besloten we op pad te gaan, want het zou mooi weer worden en zo zag het er ook uit.

Dus op naar de Hintertux een gletsjer die ruim 3200 meter hoog is en waar het genieten is van het uitzicht op de top met een heldere lucht.

We moesten er wel een klein stukje voor rijden  zo’n 40 kilometer maar hadden dat er graag voor over,tenslotte waren we al eens eerder op de top geweest en we wisten wat we konden verwachten.

Bij de Hintertux aangekomen kochten we een Zillertal kaart a € 51 euro pp en dat geeft je dan het recht om iedere dag een kabelbaan te doen en gratis openbaar vervoer en nog veel meer.

Ook in Salzburg hadden we zo’n kaart en uiteindelijk haal je het geïnvesteerde bedrag er dik uit.

Aangezien de gletsjer 3 kabelbaanstations heeft moesten we nog wel tickets a € 17 euro pp bij betalen, voor die ander twee stations  maar dan heb je ook wel wat het is hier in Oostenrijk nu eenmaal niet goedkoop.

We gingen gelijk door naar de top en ondanks dat het daar slechts 12 graden was, hadden we het niet koud en het was een prachtige blauwe lucht dus wie deed ons wat.

Het blijft gewoon grappig dat bij het eerste station mensen liggen te bakken in de zon en op de top mensen aan het skiën zijn.

Na de gebruikelijke fotosessie gingen we weer terug naar een staton lager en ook daar viel genoeg te klikken

dus op naar het eerste station en wederom een aantal mooie foto’s gescoord,waaronder weer een actie picture van ons zelf,met uiteraard gevaar voor ons eigen leven.

Zo rond een uur of half een hielden we het voor gezien,want we hadden nog een relax punt op onze agenda staan,nl het berijden van de Zillertaler Höhenstrasse voor de Amerika kenners onder onze fans de Moki dugway is er niets bij maar eerst reden we nog even langs het appartement om van kleding te verwisselen.

Het hoogste punt van de Zillertaler Höhenstrasse  ligt op 2020 meter hoogte en hij is 48 km lang.

Dat betekent dus 48 kilometer lang slingeren en klimmen en nergens een vangrail maar wel prachtige uitzichten.

Ook waren onze favorieten dieren weer van de partij compleet met bel en soms midden op de weg en ja ook hier in Oostenrijk zijn de koeien heilig en hebben altijd voorrang.

Dit kan soms wel tot even wachten betekenen maar dat moet je er maar voor over hebben.

Ook is de straat enorm smal en is passeren soms niet mogelijk en tot onze stomme verbazing reed er ook nog een touringcar voorons uit.

We hebben er anderhalf uur over gedaan om de eerste helft af te leggen en Paula heeft het allemaal overleefd.

Zo rond half vijf waren we weer terug bij ons appartement en onze gastvrouw had op ons verzoek de was gedaan en die ligt nu weer schoon in de kast.

Van een droger hebben ze hier nog nooit gehoord en de was wappert in de buitenlucht waardoor vooral de handdoeken nogal hard worden maar dat is nostalgie want zo waren ze vroeger bij ons thuis ook.

Kortom het was een fantastische dag, we moesten ook nog iets aan het avondeten doen en besloten voor de afwisseling maar weer eens uit eten te gaan.

Het werd een restaurant dichtbij zodat we het konden belopen.,

Paula nam een Grillteller en ik besloot het deze keer bij een Pizza te laten en als dank voor ons bezoek kregen we nog een schnaps toe.

We zitten nu lekker op onze kamer aan de koffie en wat morgen ons brengt is nog niet bekend het hangt allemaal van het weer af.