6 september

Het zag er weer gezellig uit toen ik naar buiten keek,Paula lag nog even na te sudderen in bed en ik zette ondertussen de koffie aan.

Zo rond een uur of negen gingen we op pad,het was onze laatste dag in het mooie Oostenrijk en we hadden nog een paar doelstellingen te halen.

Als eerste gingen we Rattenberg verkennen,een toeristisch plaatsje niet zover van ons appartement vandaan.

Ze hebben er vijf grote parkeer plaatsen want er komen nogal wat mensen op af maar we waren vroeg en het was er erg rustig.

Alleen aan deze rust kwam snel een eind,want ze komen er met busladingen vol tegelijk op af.

Het was weer erg leuk om dit schattige plaatsje  terug te zien.

Paula ging eigenlijk op zoek naar een souvenirtje voor de kinderen maar is daar niet in geslaagd.

Op naar Mayrhofen slechts 30 kilometer verderop en onderweg passeerden we weer Ramsau waar dat schattige winkeltje annex museum moest zijn en drie maal is scheepsrecht dus wederom op zoek en nu met succes.

De vorige keer ( een aantal jaren geleden) was er een heel leuk vrouwtje dat ons hielp maar zij bleek te zijn overleden en er was nog wel een andere vrouw aanwezig maar die spoorde voor geen meter.

Ze probeerde ons van alles aan te smeren o.a. een cd met tiroler muziek voor maar liefst €15.euro

Ze had in een vitrinekast twee kleine pandabeertjes staan,waar met viltstift de prijs opgeschreven was en we wilde ze wel kopen als die prijs er maar vanaf was.

Geen enkel probleem volgens haar en ze pakte een doek en een fles schnaps en probeerde ze dus om de prijs er vanaf te poetsen.

Paula zei nog nee zo wil ik ze niet want het is een cadeautje en met de prijs er nog op geef je dat niet weg.

Er werd een la open getrokken en met een viltstift werd de prijs door gekrast.

Zo zei ze nu zie je alleen een zwarte vlek en dat hoort nou eenmaal bij panda’s.

We verlieten het winkeltje zonder ook maar iets te hebben kunnen vinden van onze gading maar het was wederom heel erg leuk om ook dit weer eens te zien.

Na de gebruikelijke fotoshoot reden we door naar Mayrhofen om de Penkenbaan te nemen en  op bijna 2000 meter hoogte weer te genieten van het uitzicht.

Deze kabelbaan is eigenlijk doodeng want hij gaat werkelijk steil omhoog en Paula had het moeilijk en besloot om op de grond te gaan zitten zodat ze het allemaal niet mee hoefde te maken.

Na ons bezoek nog even wat winkels bezocht met aansluitend nog een leuke cache uiteraard bij een kerk met een prachtig verzorgd kerkhof.

Dit zou echter in Nederland geen overlevingskans hebben vanwege het vele brons die de graven sierde.

Onderweg passeerden we de laatste doelstelling camping Aufenveld waar we beiden ook goede herinneringen aan hebben en we hebben deze camping dus weer bezocht en er was eigenlijk na al die jaren niet veel veranderd.

Vanavond hebben we ook nog weer lekker gegeten en alvast onze spullen bij elkaar gezocht

Morgen vertrekken we richting huis en of we morgenavond internet hebben of eventueel ergens kunnen slapen,ja dat weten we pas morgenavond.